.jpg)
Terug in Malawi
Terug in Malawi
Het is hoog tijd om weer eens wat te schrijven voor mijn blog. Hierin schrijf ik over de verlofperiode in Nederland, over mijn terugreis naar Malawi, de hartelijke ontvangst en andere belevenissen na mijn terugkomst.
Ik heb een goede tijd in Nederland gehad. Het was fijn om een tijdje tussen mijn familie en vrienden te zijn. En om zondags weer de Nederlandse diensten bij te wonen in mijn eigen gemeente. De betrokkenheid die ik ervaar vanuit mijn thuisgemeente vind ik bemoedigend. Het doet goed om te merken dat er met mij meegeleefd en voor mij gebeden wordt.
Nieuwe moed
Tijdens mijn verlof was er ook een ontmoeting met de werkgroep. Wat is het bijzonder om te zien hoe betrokken en enthousiast de werkgroep bezig is om geld in te zamelen voor mij zodat ik mijn werk hier kan doen.
Dit alles geeft mij moed om door te gaan. Omdat ik zie dat de Heere dit geeft en dat het Zijn wil is dat ik dit werk mag doen in Malawi. Het is niet míjn werk, maar Zíjn werk. Hij Zelf zorgt voor Zijn Kerk. En Hij zorgt voor de uitbreiding van Zijn Koninkrijk. Ik hoef het niet zelf te doen. Wat een rust geeft dat. En al voel ik mezelf zwak, en al is het werk veel, in Zijn kracht zal het gaan.
Hartelijke ontvangst
Vrijdagmorgen 14 februari ben ik weer veilig aangekomen in Malawi. De reis was lang en vermoeiend maar verliep gelukkig zonder problemen. De ontvangst op Mapanga was hartelijk. Het was fijn om al die bekende gezichten weer te zien.
En de maandag daarna was het mijn eerste werkdag. ‘s Morgens om 7.30 uur begonnen we met de weekopening. De meditatie ging over Lukas 14:15-25: het grote Avondmaal. De boodschap was ernstig en indringend. We kunnen naar de kerk gaan, liefdadigheidswerk doen en zoveel andere goede dingen. Maar als we geen gehoor geven aan de uitnodiging van de Heere, gaan we voor eeuwig verloren.
In vers 22 en 23 lezen we: “En de dienstknecht zeide: Heere, het is geschied gelijk gij bevolen hebt, en nog is er plaats. En de heer zeide tot den dienstknecht: Ga uit in de wegen en de heggen; en dwing hen in te komen, opdat mijn huis vol worde;” Nog is er plaats voor verloren zondaren in Zijn Koninkrijk. De deur staat nog open. Daarom mag Gods Woord nog verkondigd worden. In Nederland, maar ook in Malawi. Opdat Zijn Huis vol worde…
Aangehouden door de politie
Dinsdag ging ik voor het eerst weer naar Namitambo. Het begon al gelijk goed. Ik werd aangehouden door de politie. Dat gebeurt wel vaker. Soms is het om gewoon even een praatje te maken, soms moeten ze je autopapieren controleren of moet je je rijbewijs laten zien. Deze keer had ik te hard gereden. Ze stonden op de rotonde met een camera te flitsen. Tja, dan zit er niets anders op dan te betalen. Gelukkig zijn het niet zulke hoge boetes als in Nederland. Voor 10.000 kwacha (12 euro) mocht ik weer doorrijden.
Het was even wennen om weer in het drukke verkeer van de stad te rijden. Overal staken mensen over, bedelaars klopten op mijn ruit: straatjongens, mensen in een rolstoel, blinde mannen en vrouwen die vaak door een kind geleid worden…. Ja, ik ben terug in Malawi.
Er stond een minibusje stil op de weg. Een ander busje wilde er omheen rijden, maar bleef dwars op de weg steken. De hele weg was nu geblokkeerd. Vlug stapte de chauffeur uit en samen met een andere man duwde hij de bus met inzittenden weer terug naar de andere weghelft. Wat een spierkracht!
Toen ik de drukte van de stad achter me gelaten had, kon ik genieten van de omgeving waar ik doorheen reed. De bergen, de maisvelden, de lucht alweer vol met donkere regenwolken.
De mais staat er heel goed bij. In Namitambo drogen de stengels al uit. Een teken dat er over een maand geoogst kan worden.
Amayi!
Toen ik bij het centrum aankwam was het net pauze. De kinderen kregen me al snel in de gaten en begonnen te roepen: “Amayi! Amayi!” Heerlijk om al die bekende kindergezichtjes weer te zien.
Toen iedereen weer in de klas zat, deed ik een rondje om het personeel te begroeten. We hebben een aantal nieuwe leerkrachten gekregen. Twee komen er uit ons eigen sponsorprogramma voor voortgezet onderwijs en de ander is een oudere dame. Ze lijken hun draai al aardig gevonden te hebben.
Daarna had ik nog een gesprek met de dominee en de matrone over het reilen en zeilen van het centrum. Een koe bleek mond en klauwzeer te hebben gehad. Gelukkig is ze blijven leven. Veel dieren zijn al dood gegaan aan deze ziekte. Helaas heeft het kalfje in haar buik het niet overleefd.
Verder was er gelukkig niets ernstigs gebeurd. Daar mogen we ook weer heel dankbaar om zijn.
Modderige glijbanen
Toen het tijd was om naar huis te gaan, begon het te regenen. Ik koos ervoor om een andere weg naar huis te nemen, omdat weg op de heenweg er erg slecht aan toe is. Zodra het begint te regenen, veranderen de zandwegen in modderige glijbanen. Ik moest heel goed opletten dat ik niet in de sloot terecht kwam. Op de verharde weg ging het veel beter. Al was daar ook veel water wat weer van de bergen afstroomde. En op sommige plaatsen was de weg heel slecht met diepe kuilen, die je niet zo goed kon zien door de regen. Het was een vermoeiende rit, maar ik kwam gelukkig weer veilig thuis.
Moe, maar ook dankbaar dat ik dit werk mag doen.
Ik hoop en bid dat de Heere me weer elke dag wil geven wat ik nodig heb. Kracht voor vandaag en vertrouwen voor morgen…
Een hartelijke groet van Bep
