.jpg)
Even een berichtje...
Het is alweer meer dan drie maanden geleden dat ik iets schreef op de website.
Inmiddels kan ik gelukkig vertellen dat het weer de goede kant op gaat met mijn gezondheid.
Toen ik in Nederland aankwam, dacht ik dat ik na een periode van drie maanden rust wel weer zover hersteld zou zijn dat ik in januari mijn werk in Malawi weer op zou kunnen pakken.
Vol goede moed begon ik aan het coaching traject met een burn-out coach.
De sessies zijn in de natuur. We wandelen en praten ondertussen of doen ontspanningsoefeningen.
In één van de eerste sessies vroeg de coach om het begin van het traject aan te geven met een streep op het bospad en vervolgens een eindje te lopen en dan een streep te zetten waar ik dacht dat het eindpunt van het traject ongeveer was. Dat deed ik en toen vroeg de coach wat ik onderweg allemaal gezien had. Ik zei dat ik niets had gezien omdat ik zo bezig was met waar ik het eindpunt van het traject zou zetten. Gericht op het doel: Zo snel mogelijk weer herstellen...
Toen vroeg de coach mij om het stuk nog eens te lopen en te kijken naar wat ik onderweg allemaal zie. Ik zag het bospad voor me, de zon scheen tussen de bomen door en kleurde de zee van bladeren in goud en geel, links het prachtige uitzicht op de heide, rechts het naaldbos... Al dat moois had ik niet gezien.
Het was een les voor mij. Een les om niet te veel gefocust te zijn op het einddoel, maar om ook oog te hebben voor alle mooie dingen die ik onderweg tegen kom.
De eerste twee maanden heb ik nodig gehad om weer een goede energiebalans te vinden om te kunnen herstellen.
In het begin leek het alsof ik steeds minder kon doen op een dag. Ik voelde me alleen maar vermoeider worden en heel snel gespannen. Dat maakte me bang dat het steeds slechter met me ging. Maar omdat ik een tijd over mijn grenzen was gegaan, moest ik weer leren om te luisteren naar wat mijn lichaam aangaf. Het was een moeilijk proces om dat te accepteren en er naar te luisteren. Maar ook heel nuttig.
Toen ik eenmaal de balans gevonden had, kon ik weer stapjes vooruit maken.
Ik ben blij met de begeleiding die ik krijg. Het geeft me houvast dat een professioneel iemand met mij meekijkt en meedenkt.
Inmiddels ben ik begonnen met een aantal uren te werken voor Timotheos.
Het is voor mij steeds weer een les om niet teveel met het einddoel bezig te zijn.
Dat is nu nog een grote berg waar ik tegenaan kijk. En als ik moe en gespannen ben, denk ik dat ik de top nooit zal bereiken.
Ik moet leren om me te richten op de stappen die ik nu moet zetten. En het verder aan de Heere over te geven.
Het gedicht van M.A. Groeneweg-de Reuver is steeds weer mijn gebed;
Gods voorzienigheid
Alles in mijn leven staat
onder Gods voorzienigheid.
Hoe de weg ook wordt geleid
en waar deze henengaat
’t ligt besloten in Gods raad.
Wat Hij ook over mij beslist, dat zal enkel wijsheid zijn.
God is groot en ik zo klein.
Niets gebeurt wat Hij niet wist
Heer’, wat mij ook wedervaart.
Leer mij ’t geven in Uw hand.
Word ‘k door vragen overmand
en door zorgen zeer bezwaard.
Maak mijn angstig hart bedaard.
Dat ik mij getroost en stil
overgeef, Heer’, aan Uw wil.
