Kapotte auto en kippenmest ...

Zondagmorgen wilde ik naar de kerk in Mbululumbudzi gaan.

Maar het liep anders ..

De auto wilde niet starten. Dit gebeurt wel vaker en dan duwen we met elkaar de auto even aan zodat we weer kunnen rijden. Maar deze keer kregen we hem niet meer aan de praat. Het is een zware auto en de drie wachtmannen lukte het niet om hem aan te duwen.

Helaas ....

We besloten toen maar een kerkdienst thuis te houden. Bij mij op de veranda.

We deden met elkaar een Bijbelstudie over 1 Korinthe 3. Het was goed om zo met elkaar dit hoofdstuk door te lezen en te bestuderen.

We lazen over Jezus Christus, het enige Fundament tot Zaligheid. Alles wat we daarop bouwen en wat van onszelf is, is als hout, hooi en stoppels. Het zal allemaal vergaan.

Alleen het werk van Hem en wat Hij heeft aangebracht, dat zal kunnen bestaan in de dag van het oordeel.

Hoe nodig is het om door het geloof op Hem te mogen zien en alles van Hem te verwachten.

De Heere alleen kan dit werken in ons aller hart.

De volgende morgen ging ik naar de garage om een nieuwe accu voor de auto.

Ik kreeg te horen dat de nieuwe accu eerst opgeladen moest worden. Dat zou een uur duren.

Omdat je hier in Malawi nooit zeker kunt weten of je er dan nog een uurtje bij moet rekenen, besloot ik om maar weer terug naar huis te gaan.

Toen ik na ruim anderhalf uur weer terug kwam, moest ik nog een half uur wachten voordat ik de auto met de nieuwe accu weer mee kon nemen.

Daarna moest ik naar een kippenbedrijf om kippenmest op te halen voor onze medewerkers.

Omdat kunstmest zo duur is, hebben we besloten om kippenmest te verkopen zodat ze toch het land kunnen bemesten.

Ik had twee medewerkers s'morgens afgezet om 17 zakken met mest te vullen.

Toen ik daar aan kwam, kreeg ik te horen dat het lunchpauze was. Kom over anderhalf uur maar weer terug!

Ik probeerde uit te leggen dat ik alleen de mannen met de zakken mest op kwam halen. Maar daar hadden ze geen boodschap aan. Er was niemand op kantoor dus ze konden niets voor me doen.

Tja, dan kan je boos worden, maar daar heb je alleen jezelf maar mee. Je verandert er niets aan.

Toen heb ik de mannen afgezet bij een eettentje, eten voor ze besteld en daarna ben ik zelf maar thuis gaan eten.

Na anderhalf uur kon ik de kippenmest betalen en inladen.

Iets voor drieeën kwamen we in Namitambo aan. Een paar uurtjes later dan gepland .... Maar zo gaat dat hier.

Gelukkig kon de fellowship nog wel door gaan. Elke maand hebben we een keer fellowship met alle werknemers.

We bespraken met elkaar Markus 10:13-16. "En zij brachten kinderen tot Jezus dat Hij hen aanraken zoude."

Terwijl we zo met elkaar deze Bijbelverzen bespraken, merkte ik weer dat de gedachte heel sterk leeft dat de kinderen geen zonden doen. Ook in Mbulumbudzi was me dat al opgevallen tijdens de fellowship die we daar hadden. Ik heb ze aan het eind een vraag meegegeven om over na te denken:  "Zijn onze kinderen van nature kinderen van God of kinderen van de duivel?" De volgende keer hopen we Romeinen 3 te behandelen.

Het was weer fijn om zo met de medewerkers na te denken over wat de Bijbel zegt over de kinderen.

Ik merkte dat iedereen betrokken was en goed mee deed. Eigenlijk zouden we het best vaker kunnen doen.

De dominee was het helemaal met me eens.