.jpg)
Met het team de berg op...
Donderdag en vrijdag hadden onze kinderen vrij van school.
Op deze dagen ging ik met het team van Mbulumbuzi en Namitambo de berg op.
Donderdag met het personeel van Mbulumbuzi naar Zomba mountain.
Het was de eerste keer dat we zoiets vanuit Timotheos organiseerden en de mensen waren
helemaal enthousiast.
Ze gingen met een busje de berg op en bezochten de waterval en het hoogste punt van de
berg waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt.
Daarna hadden we een picknick bij de Mulunguzi dam, een heel groot waterreservoir dat
de hele stad van water voorziet.
Daar deden de vrouwen van de keuken met elkaar een rollenspel en daarna de leerkrachten.
Tenslotte deden ze nog een wedstrijd zaklopen en knuffels rapen.
Ter afsluiting gingen we naar een restaurant om met elkaar te eten.
Tijdens het wachten op ons eten kreeg ieder personeelslid een kaartje met daarop de naam
van iemand anders erop.
Iedereen moest een aantal kenmerken van die collega opschrijven.
Daarna moesten de anderen raden over wie het ging.
Het viel niet mee om te raden omdat een aantal niet verder kwam dan: hij/zij is
vriendelijk of behulpzaam. Maar anderen wisten hun collega heel goed te
omschrijven.
Toen de meesten het ijsje op hadden, vertrokken we weer richting Mbulumbuzi. Inmiddels
was het ook al helemaal donker.
Ik nam een aantal collega's mee in de auto. Ze vertelden hoe ze ervan genoten hadden. Voor
velen was het de eerste keer dat ze de berg op gingen.
Een dag om niet meer te vergeten.
De volgende dag reed ik naar Namitambo om daar met het personeel naar Mulanje mountain te
gaan.
Dat is de tweede hoogste berg van Africa.
Ook daar gingen we met een busje wat we gehuurd hadden.
Ze begonnen gelijk met het zingen van psalmen en gezangen. https://youtu.be/EtS_-uhT-Gw
De weg naar de berg is al zo mooi. Prachtig groene theevelden waar de plukkers aan het werk waren.
Mijn collega's stopten met zingen en begonnen druk te praten over alles wat ze zagen.
Voor velen was dit de eerste keer dat ze hier reden.
Mulanje mountain is wat moeilijker begaanbaar
met de auto. Om hoger op de berg te kunnen komen moet je lopen.
Ik liet de groep met twee gidsen de berg op gaan. Zelf bleef ik maar beneden omdat mijn
conditie niet zo goed is als de Malawiërs. Dan moesten ze steeds op mij wachten
en dan zou de tocht zo lang duren...
Nadat ze de berg beklommen hadden en de prachtige waterval hadden gezien, gingen we naar
een motel waar een plaats was waar we konden eten en spelletjes doen.
Het eten was wel koud en niet iedereen kreeg wat hij besteld had, maar dat mocht de pret
niet drukken. Iedereen had genoeg.
Daarna kwam de ijscoman langs. Dat kwam heel goed uit, want er was in de hele omgeving geen
restaurant dat ijs verkocht. De laatsten hadden wel een heel zacht ijsje omdat
het softijsapparaat het niet goed aan kon om 16 ijsjes achter elkaar te
produceren, maar niemand klaagde daaroveryoutu.be/mrjaCXNrBXM.
Het personeel had wat spelletjes bedacht om teamwerk te bevorderen.
Als eerste gingen ze in drie groepen een toren bouwen met plankjes. Het ging erom welke
groep in 5 minuten de hoogste toren had gebouwd.
Daar zag je ook weer heel veel verschillen in. De regel was dat iedereen één voor één een
plankje neer mocht leggen.
Eén groep lapte deze regel gewoon aan zijn laars en deed er twee. Een andere groep deed het zo
snel dat de toren instortte. De derde groep deed het heel rustig, één voor één.
Ze hadden niet gewonnen, maar wel eerlijk gespeeld. Na afloop werd het allemaal
besproken wat we ervan kunnen leren.
Daarna zettede headteacher een schaaltje rijst neer. Hij had twee heel lange lepels gemaakt
door een stok aan de lepel vast te maken. Twee collega's mochten met die lepel
net zoveel rijst eten als ze maar wilden.youtu.be/MiliGAkjQEc
Dat ging niet omdat de stok zo lang was dat ze de lepel niet naar de mond konden brengen.
Het lukte wel om de lepel naar elkaars mond te brengen zodat ze konden eten.
De les hieruit was dat je in je eentje niets kunt beginnen. Maar samen kom je verder.
Ter afsluiting deden we nog een korte Bijbelstudie over de Heidelbergse
Catechismus.
Op de weg terug naar het dagcentrum had de tuinman nog steeds het hoogste woord.
Samen met de verzorger van de koeien en kippen. Ik denk dat zij er misschien nog wel het
meeste van genoten hebben.
Meestal zijn ze op de achtergrond bezig met hun werk. Maar vandaag maakten ze helemaal deel
uit van ons team en leerden we hen weer op een andere manier kennen.
Ook daarvoor was dit teamuitje goed!
