.jpg)
Seka Mwale
Vorige week dinsdagmiddag kregen we het verdrietige bericht dat één van de kinderen van het dagcentrum van Namitambo was overleden.
Het betrof Seka Mwale, een meisje van 15 jaar. Ze klaagde al een paar dagen over hoofdpijn, maar ging toch gewoon naar school om haar examens te schrijven.
Dinsdagmorgen begon haar hoofd op te zetten. Toen is de oma met haar naar een privé ziekenhuis gegaan in Nguludi.
Toen ze daar aan kwam, kon ze al niet meer praten en haar hartslag was heel hoog. De dokters constateerden hersenvliesontsteking.
Ze konden echter niets meer voor het meisje betekenen en ze is diezelfde dag overleden.
Het is nu de vierde keer dat er een kind overlijdt van het dagcentrum waar ik verantwoordelijk voor ben. Elke keer komt het heel hard aan. Het is zo definitief. Je kunt niets meer voor haar doen. Ze is overleden.
En gelijk als je de boodschap krijgt, moet je handelen. Omdat de begrafenis meestal de volgende dag al plaats vindt, moet er van alles geregeld worden.
Ik ben zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gegaan om de familie te condoleren en transport voor het meisje te regelen.
Omdat haar familie Moslim is, werd ze niet in een kist begraven maar in een speciaal kleed.
Timotheos heeft de ziekenhuiskosten voor Seka betaald en het vervoer naar huis.
Daarnaast hebben we een zak mais en een halve zak bonen gegeven om de familie te ondersteunen.
Ik kende Seka goed. Ze is in 2016 bij ons in het outreach programma opgenomen. Vanwege de afstand kwam ze maar twee dagen per week naar het dagcentrum. Samen met haar halfzusje. Maar je zag haar altijd genieten als ze naar het centrum kwam. Omdat ik voor mijn ziekteverlof ook altijd op die dagen in Namitambo was, reden ze vaak op de terugweg een stuk met mij mee zodat ze niet zover hoefden te lopen. Het was een lief, spontaan meisje wat heel graag psalmen en liederen zong als ze bij mij in de auto zat.
Ook had ze vriendinnen op het dagcentrum. Ze kon goed korfballen en speelde mee in het team tegen andere scholen.
Het hele dagcentrum is geschokt door dit sterfgeval. De dominee heeft alle kinderen en het personeel bij elkaar geroepen om er met hen over te spreken en ze te wijzen op de ernst van het leven.
Afgelopen vrijdag was het de laatste schooldag voor de kinderen. Het is altijd een speciale dag. De kinderen horen of ze over zijn naar de volgende klas of niet en er worden cadeautjes uitgedeeld.
Ook zeggen de kinderen teksten op uit de Bijbel of vertellen een Bijbelverhaal na.
Toen ik aan de beurt was om iets te zeggen, vertelde ik in het kort de gelijkenis van de vijf wijze maagden en de vijf dwaze maagden. De vijf wijze maagden waren niet wijs omdat ze goed konden leren maar omdat ze olie in de fles hadden. Ik vroeg wat dat betekende.
Eén van de leerlingen wist gelijk het antwoord: “Ze hadden een nieuw hart.”
De vijf dwaze maagden, gingen pas olie kopen toen de bruidegom kwam. Toen was het te laat. Zo zal het voor ons ook te laat zijn om ons te bekeren als we sterven. Nu is de tijd om de Heere te zoeken. Er is haast bij, want de tijd is kort…
Mocht de Heere deze ernstige roepstem heiligen aan vele harten.
