Hier voel ik mij thuis

Deze keer weer een berichtje vanuit Malawi. De vorige keer schreef ik dat ik op advies van mijn psychologe nog een maand langer in Nederland bleef om verder aan te sterken. De extra maand heeft me goed gedaan en ik kreeg steeds meer zin om terug te gaan naar Malawi.

Hoewel ik wel voelde dat ik nog last had van vermoeidheid en stress, kreeg ik toch toestemming om te gaan, mits ik ook in Malawi de tijd zou nemen om verder te herstellen. In overleg met het bestuur en de directie in Malawi kreeg ik de ruimte om mijn eigen werk rustig aan op te pakken en geen extra taken meer op me nemen. Ik was blij dat ik die ruimte kreeg en dat het vertrek naar Malawi niet nog langer uitgesteld zou worden.

Stress op de terugreis

Op maandag 1 maart stapte ik weer op het vliegtuig naar Malawi. De reis was een beetje stressvol omdat niet alle coronamaatregelen voor iedereen duidelijk waren. Op Schiphol werd me verteld dat ik nog iets online moest invullen om geen problemen te krijgen op de luchthaven in Kenia. Het lukte me niet om dat te regelen en ik maakte me een beetje zorgen hoe dat in Kenia zou gaan. In Kenia deed ik nog een nieuwe poging om het gevraagde formulier online in te vullen. Toen het me eindelijk lukte om op de juiste website te komen, kreeg ik te horen dat het toch niet nodig was omdat ik doorreisde naar Malawi. Dus een heleboel stress voor niets…

Warm welkom

Gelukkig verliep de reis verder zonder problemen en kwam ik na ongeveer 30 uur reizen veilig aan op ons terrein. Het was fijn om mijn collega’s weer te zien. Ze verwelkomden mij met een brede lach op hun gezicht. Dat deed me goed. En ondanks de vermoeidheid van de reis gaf het me rust. Ik voelde het: hier is mijn plek, hier voel ik me thuis.

De eerste week heb ik gebruikt om rustig aan op te starten en wat belangrijke dingen te regelen. Op 11 maart ben ik voor het eerst naar het dagcentrum in Namitambo geweest. Het was al snel weer heel vertrouwd. Onze vrijwilligers hebben zich geweldig ingezet om het werk zoveel mogelijk door te laten gaan tijdens mijn afwezigheid. Maar ook het personeel in Namitambo heeft zijn best gedaan om met elkaar het werk zo goed mogelijk te doen. Het is een fijn team. Ze doen het met elkaar. Natuurlijk zijn er dingen blijven liggen die nu mijn aandacht vragen. En voor mij is het de kunst om niet alles tegelijk aan te willen pakken, maar om keuzes te maken.

Bemoedigde les

Ik moet veel denken dat zinnetje uit het lied van Hieronymus van Alphen over ‘Jezus’ school’: “Eigen krachten te verachten, wordt op Jezus’ school geleerd.” Wat een les is dat steeds weer, om dat te leren. En wat heeft de Heere een geduld met hardleerse leerlingen! Wat is het een bemoediging om dan te mogen zien: “Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” En: “Ziende op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs, Jezus, Dewelke, voor de vreugde, die Hem voorgesteld was, het kruis heeft verdragen, en de schande veracht, en is gezeten aan de rechterhand des troons van God.” (Hebr. 12:2)

Een hartelijke groet van Bep