17-05-2021 15:17

Trieste geschiedenis van drie zusjes

Daar zit ze, bij ons in het kantoor in Namitambo: een 15-jarig meisje met haar tante en het dorpshoofd. We hebben hen uitgenodigd voor een gesprek omdat het meisje al een tijdje niet meer naar school komt.

Ik herinner me nog goed dat ik haar samen met haar twee zusjes in het programma opnam. Het was in 2015, het jaar waarin we startten met het kinderzorgcentrum in Namitambo. Ik hoorde de trieste geschiedenis van de drie zusjes. Hun moeder was op een gewelddadige manier om het leven gebracht door haar eigen man toen ze hem confronteerde met overspel.

Jongens

Vanaf het begin hebben deze meisjes een speciaal plekje in mijn hart. Het oudste meisje begon al jong te puberen. Ik maakte me zorgen omdat ze vooral met jongens optrok. Ook de dominee trok zich het lot van haar aan en bracht er regelmatig een bezoek om de tante met raad en daad terzijde te staan.

Maar het mocht niet baten. Enige tijd geleden hoorden we dat ze zwanger was. De jongen was niet van plan met haar te trouwen en is er vandoor gegaan. Inmiddels heeft ze een meisje gekregen. Ze heeft een kleermakerstraining afgerond en een naaimachine ontvangen. Hopelijk kan ze door het naaien van kleding de kost verdienen.

Spontaan

Nu zit het middelste meisje bij mij op kantoor. Zal ze dezelfde kant op gaan als haar zus? Ik herinner me die keer dat er een jongen uit ons programma was overleden. Ik ging naar de begrafenis en toen ik met de stoet naar de begraafplaats liep, kwam dit meisje naast me lopen en gaf me een hand.

Ik praatte wat met haar over de jongen die zo onverwachts was overleden. En dat het met ons allemaal kan gebeuren. Hoe belangrijk het is om bereid te zijn. Het meisje keek naar mij en zei: “Ik bid altijd om een nieuw hart, amai!” Het raakte me. Het klonk zo spontaan en oprecht.

Machteloos

Het raakt me als ik zie dat we ook dit meisje dreigen kwijt te raken. Haar omstandigheden werken daar zeker aan mee. Een traumatische ervaring meegemaakt, moederliefde te moeten missen en bij een tante te wonen die niet in staat is om liefde te geven. Ik hoorde dat ze ‘s avonds veel in de bioscoop van het dorp wordt gezien. Wat voel je je dan machteloos.

We praatten indringend met het meisje en we lieten haar kiezen. Of ze krijgt geen hulp meer van Timotheos en zal voortaan voor zichzelf moeten zorgen of ze komt weer naar school en blijft in het programma. Ik merkte dat het haar toch raakte.

Oogcontact

Ze beloofde beterschap en wilde weer naar school komen. We gaven haar een laatste kans. Wat was ik blij toen ik haar de volgende week weer op het centrum zag. Toen ik de Bijbelvertelling bijwoonde, ontmoetten haar ogen de mijne. Ik knikte even naar haar om te laten merken dat ik blij was om haar te zien. En ook op haar gezicht breekt een lach door.

Ook dit meisje mag ik in het gebed bij de Heere brengen. Met de bede of Hij haar vast wil grijpen en houden. Dat Hij Zijn Woord waar wil maken aan haar. “Immers zal een wees bij U ontfermd worden.” Hosea 14:4b Samen met alle andere (wees)kinderen die aan onze zorgen zijn toevertrouwd. Ik hoop dat het ook uw gebed mag zijn.

Een hartelijke groet van Bep