.jpg)
Trouw en ontrouw....
Deze week heb ik weer verschillende nieuwe kinderen opgenomen in het programma.
Ik vind het altijd één van mijn mooiste taken in mijn werk om de dorpen in te gaan
met de matron en de dominee en zittend op een mat of een lege zak te luisteren
naar de verhalen van de mensen.
Dan hoor je over moeders die hun kinderen in de steek laten voor een andere man.
Mannen die een zwakbegaafde vrouw zwanger maken en er daarna vandoor gaan.
Maar ook van een dappere oma die haar kleinkinderen helemaal uit Mozambique ophaalt
omdat haar dochter ze daar achter gelaten heeft en de oma hoorde dat ze niet goed
verzorgd werden. De vrouw spaarde net zolang geld bij elkaar tot ze genoeg had
om naar Mozambique te reizen om haar kleinkinderen op te halen.
Onderweg naar huis werd ook nog de tas met kleren van de kinderen gestolen.
Maar niets was haar teveel om voor haar kleinkinderen te zorgen.
Als je dan naar dat lieve, vastberaden gezicht van die oma kijkt, krijg je diep
respect voor haar. Wat spreekt daar echte liefde uit!
We ontmoetten die dag ook een andere oma waar we al een aantal kleinkinderen van
in het programma hebben.
Toen we haar voor het eerst bezochten, zag ze er slecht uit. Ze liep moeilijk en de
zorg voor de kinderen viel haar zwaar.
Ze was zo blij en dankbaar toen we haar kinderen in het programma opnamen.
En de kinderen komen altijd trouw. Ook naar de zondagschool. Ze zien er netjes en
verzorgd uit.
Ze vertelde ons dat ze zich lichamelijk zoveel beter voelt nu. Het voelt alsof er
een last van haar is afgenomen nu de kinderen bij ons zijn.
Ze zei ook dat ze altijd voor ons bidt of de Heere ons wil zegenen. Zij kan ons niets
teruggeven, maar de Heere wel.
Zo'n ontmoeting met deze dappere, blijmoedige 'agogo' is zo mooi en bemoedigend!
Zoals altijd kwamen er ook die dag weer hele groepen kinderen bij ons zitten toen we
uit de Bijbel vertelden. In één dorp moesten we op drie verschillende plaatsen
zijn.
De eerste keer vertelde de dominee uit de Bijbel. Er zat een ventje bij die heel
onrustig was. Hij leidde steeds anderen af en kon niet stil zitten. Op zijn
gezicht lag een gespannen, verbeten trek.
Maar ineens keek de jongen op toen de dominee zei:" Misschien denk je wel dat je zoveel gezondigd hebt
dat de Heere je niet wil vergeven. Ik heb gestolen, ik heb andere kinderen
geplaagd, ik heb gelogen tegen m'n ouders..... Maar de Heere wil de zonden
vergeven." Hij werd rustiger en begon te luisteren.
Op de volgende plek keek ik of die jongen er weer was. Ja hoor, hij zat nu heel stil
te luisteren tussen de andere kinderen. De gespannen trek was verdwenen. Hij
keek me nu net als de andere kinderen heel aandachtig en ernstig aan terwijl ik uit de Bijbel vertelde.
Gods Woord is levend en krachtig en tweesnijdender dan een tweesnijdend scherp zwaard......
Wat hoop je dan dat het Woord zijn kracht mag doen in al die kinderharten!
We hebben alle kinderen uitgenodigd voor de zondagschool. Ik hoop dat er veel
komen!
