.jpg)
Veel reden tot dankbaarheid!
Veel reden tot dankbaarheid.... en gebed!
De afgelopen maand was het spannend in Malawi. Op 21 mei vonden de verkiezingen plaats voor het nieuwe kabinet. Daarvoor werd er flink campagne gevoerd door de drie grote partijen. De peilingen wezen erop dat de kans groot was dat onze president niet meer herkozen zou worden. Het is ook al een oude man van 80 jaar, dus het zou ook niet meer dan logisch zijn dat hij af zou treden als president. Maar hij heeft zich weer verkiesbaar gesteld. En hij heeft de verkiezingen gewonnen! Hoe dit mogelijk is, blijft voor ons een raadsel. Veel Malawiërs zeggen dat het tellen van de stemmen niet eerlijk is gegaan. Toen de uitslag bekend werd gemaakt, ontstond er veel onrust daarover. Vooral in de grote steden. Men was woedend. Gebouwen werden in brand gestoken en de mensen voelden zich niet meer veilig. Maar er werd hard opgetreden en gedreigd met gevangenneming als men door zou gaan. Daardoor keerde de rust gelukkig weer terug. De president is inmiddels ingehuldigd en het nieuwe kabinet wordt gevormd.
Men heeft zich er bij neergelegd … Ook iets typisch Afrikaans. Men noemt Malawi een democratisch land, maar er valt nog veel te leren hierin.
Elke woensdag ga ik naar Namitambo. Er is een chauffeur voor me geregeld die mij dan rijdt, zodat de autorit me niet zoveel energie kost. Echt een luxe!
Het is fijn om daar te zijn. Dat is het echte werk. Vaak wordt ik begroet door de kinderen die dan net pauze hebben. A-ma-yi! ( dat betekent ongeveer hetzelfde als ‘moeder’) Als de kleuters pauze hebben is het altijd een ware stormloop. Ze willen allemaal wel even een persoonlijke begroeting van mij. Een aai over de bol of even een handje. Het is grappig om dat te zien. Al die donkerbruine oogjes op mij gericht of ik hen wel zie. Schatjes zijn het!
Na de begroeting van de kinderen en hun juf of meester in de klassen moet ik nodig overleggen met de dominee, de hoofdonderwijzer en de matrone. Want de drie uren zijn zo weer om.
Het is bemoedigend om te zien hoe zelfstandig de leiding van het centrum van Namitambo de afgelopen 6 maanden hun werk hebben gedaan. De nieuwe leerkrachten zijn weer helemaal ingewerkt en vormen een fijn team met de andere collega’s. Er heerst een sterke teamgeest. Ze doen het echt met elkaar en voelen zich verantwoordelijk voor hun centrum. Iets om heel dankbaar voor te zijn.
Het koude seizoen breekt weer aan. Overdag is het meestal lekker weer maar de nachten worden steeds kouder. Ik slaap heerlijk onder mijn warme dekbed in mijn stevige huis. Maar voor de kinderen in de dorpen valt het niet mee om warm te blijven in hun slecht gebouwde huizen waar de wind overal doorheen kan blazen. Daarom delen we weer warme dekens uit en daarnaast truien of jassen en lange broeken.
Er zijn ook altijd teleurstellingen die je te horen krijgt; zoals een meisje van ons programma wat zwanger is geraakt, een aantal kinderen die niet meer naar school komen en uit het programma moeten. Dat blijft altijd verdrietig.
Daarnaast zijn er de afgelopen periode een groot aantal kinderen hun huis kwijtgeraakt door de overstromingen. Gelukkig is er niemand erg gewond geraakt.
Alle getroffen gezinnen uit ons programma hebben overlevingspakketten gekregen. Zo’n pakket bestaat uit een emmer met borden, bekers etc, voedingsmiddelen voor twee maanden, kleding, een deken en een handdoek.
Ook zijn we gestart met het helpen met de bouw van een nieuw (stevig) huis. De mensen krijgen cement, geld voor de palen en ijzeren golfplaten van ons. Zelf moeten ze zorgen voor gebakken stenen en zand. De medewerkers van het centrum van Namitambo houden toezicht dat de materialen gebruikt worden voor de bouw van het huis.
Onze dominee is er heel druk mee. Hij is een harde werker. Vaak staat hij s’morgens al om 4 uur op om de dorpen in te gaan en te zien hoe ver het is met de bouw van de huizen. Van deze gelegenheid maakt hij ook gebruik om de mensen er op te wijzen dat het hoogstnoodzakelijk is om ons voor te bereiden op de naderende eeuwigheid. Een stevig huis is misschien bestand tegen zware stormen, maar als we sterven hebben we niets waarin we ons kunnen verschuilen. We hebben de Heere Jezus nodig als onze Borg en Zaligmaker, anders zullen we voor eeuwig verloren gaan. De mensen waarderen het erg wat Timotheos voor de getroffen gezinnen doet. Dat maakt dat de dominee een goede ingang heeft in de dorpen om Gods Woord te brengen.
Er is veel om dankbaar voor te zijn. De hoofdonderwijzer vertelde me dat er een duidelijke verandering te merken is in het gedrag van de kinderen sinds we onze eigen school hebben. Ze gedragen zich veel beter dan de kinderen van standaard 6-8 die nog naar de regeringsschool gaan. Ook groeit de Bijbelkennis van deze kinderen. Ik merk dat ook aan de antwoorden die de kinderen geven als ik hen iets vraag uit de Bijbel.
Ik moest denken aan Ezechiël 37. Ezechiël moest profeteren tegen de dorre doodsbeenderen. Eerst kwamen de beenderen bij elkaar en zij werden lichamen. Maar er was geen geest in hen. Toen moest hij opnieuw profeteren tot den geest: “Zo zegt de Heere HEERE; Gij geest! Kom aan van de vier winden, en blaas in deze gedoden, opdat zij levend worden”.
Uitwendig is er veel veranderd, We hebben onze eigen scholen waar uit de Bijbel wordt verteld. Zondags gaan de kinderen naar de zondagschool. We mogen de vruchten daarvan zien. Maar hoe noodzakelijk is het dat de Heilige Geest komt in de harten van jong en oud zodat ze mogen leven!
Komende zondag hopen we de uitstorting van de Heilige Geest te herdenken. Op één dag kwamen er drieduizend dode zondaren tot leven. “En de Heere deed dagelijks toe tot de gemeente die zalig werden”. Dezelfde God leeft nog!
Ik hoop van harte dat er ook op het thuisfront een eendrachtig, volhardend gebed mag zijn om de levendmakende werking van de Heilige Geest. Wereldwijd; in Nederland, maar ook in Malawi.
Een hartelijke groet van Bep
ps 7 en 8ste foto kinderen met hun nieuwe schoenen!
fff
