Waar kom je vandaan?

Vorige week dinsdag kwamen ze bij me in het kantoor in Mbulumbudzi.

Een moeder met een kind. Het was niet haar eigen kind, maar ze had hem gevonden aan de
kant van de weg. Doodmoe en hongerig. Vuil en niet meer dan lompen aan zijn lijfje.

Toen ze hem eten had gegeven en een bad plus schone kleren, vertelde hij dat hij uit Tyolo
was komen lopen. Dat is heel ver. Daar doet zo'n kind meer dan een dag over.

Op de vraag waarom hij weggelopen was, zei hij dat hij honger had. Zijn moeder was
gestorven en zijn vader was op het werk. Zijn oma moest voor hem zorgen. Maar
ze had geen eten voor hem.

Toen was hij gaan lopen. Op zoek naar eten.

Hij vertelde dat hij Moses heette.

Hij was nooit naar school geweest. Wist niet hoe oud hij was. We schatten hem ongeveer
9 jaar.

De moeder die hem gevonden had, vroeg of wij hem konden helpen.

Tja, we willen hem graag helpen, maar we kunnen hem natuurlijk niet zomaar hier houden.

Eerst moet uitgezocht worden waar de jongen precies vandaan komt en wie zijn familie is.

Want zij zullen hem ook missen als het goed is.

We gaven het advies om met de jongen naar het politiebureau te gaan. Daar kunnen ze verder
uitzoeken waar hij thuis hoort.

Vandaag precies een week later reed ik weer naar Mbulumbudzi.

Onderweg zag ik opeens Moses langs de kant van de weg lopen.

Ik draaide gelijk om en vroeg waar hij heen ging. "Naar mijn huis" zei hij.

Ik vertelde dat dat veel te ver was. Gelukkig kwam hij bij me in de auto.

We besloten zelf met Moses naar het politiebureau te gaan.

In Njuli troffen we een agent. Hij rook flink naar de drank en moest moeite doen om zich
op de been te houden. Hij zei dat we naar Namadzi moesten gaan.

Nou, ik had ook weinig vertrouwen in deze agent, dus wij naar Namadzi.

Daar was een wat grotere politiepost en namen ze ons wat serieuzer.

Maar ze konden ons niet helpen. We moesten toch echt naar het politiebureau in de stad.

Dus wij weer terug naar de Blantyre.

We troffen het dat mr. Komwa een agent tegen kwam met wie hij op school had gezeten.

Ze waren blij om elkaar weer te zien en de agent hielp ons verder.

En hoewel het lunchpauze was, kregen we toch de juiste personen te spreken die over zulke
zaken gaan.

We lieten Moses bij hen achter. Ze beloofden ons dat ze hem zouden brengen waar hij thuis
hoort.

Het was raar om hem daar achter te laten. Het liefst zou je hem zelf thuis brengen. Maar dat
is de taak van de politie. Hopelijk nemen ze hun taak serieus.